Kur'an'ın hükümlerinde bir değişme mi var da biz bu kadar gevşedik? Yoksa ölümlerin artmasıyla bizde oluşturduğu ülfet duygusu mu bize bu rahatlığı veriyor. Dini hassasiyetlerimize ne oldu? Neden bu kadar kolay günah işler olduk? Ve en önemlisi neden bunca günaha rağmen vicdanımız zerre miktar titremez oldu. Toplumsal bir morfin dem  ve damarımıza işlemiş de kılımız kıpırdamaz olmuş. Adeta parmağımızı oynatmaya bile mecalimiz yok. Günaha dalmaktan daha elim olanı daldığı günahın sanki hesabı sorulmayacakmış, sanki ebedi bizi bu dünyada tutacaklarmış gibi bir vehme  kapılmaktır. Herkes yapıyor diye bizim hesabımızı sileceklerini ya da bunca insan güruhunun içinde araya kaynayacağımızı mı zannediyoruz? Allah herkesin hesabını ayrı ayrı tutturuyor ve en ince detayına kadar soracaktır. Bin dört yüz yıl öncesini geçtim, otuz yıl öncesinin hassasiyetlerinin bile esamesi okunmaz olmuş. Silkelenmek için başımıza büyük bir felaketin gelmesini mi bekliyoruz? Gaflet ve duyarsızlık umumileştikçe felaketler de suçlu veya masum ayırt etmeksizin umumileşir. Bir belâ, bir musîbetten çekininiz ki, geldiği vakit yalnız zâlimlere mahsus kalmayıp, mâsumları da yakar."(Enfal suresi-25) Burada maksadımız birilerini suçlamak değil. Suçladığımız yine kendi nefsimizdir. Bu minvalden bakmazsak çözüm üretemeyiz. Ben düzelirsem toplum düzelir düşüncesini temel alarak hal ve hareketlerimizi bu düşünce üzerine bina etmeliyiz. “Bir kereden bir şey olmaz” ve “zaten herkes yapıyor” bahaneleri dini hassasiyetlerin arasında büyüyen ayrık otlarıdır. Temizlenmezse önce ürünün kalitesini düşürür sonra da görünmeyecek kadar küçültür. Çerçöpe dönüştürür.  Şimdi bak kendine, ibadetlerine, yaşam tarzına bir bak? Kime benziyorsun? Allah’ın her an seni izlediğinin şuuruyla bak. Onun istediği gibi mi hal ve hareketlerin? Bir sahabe gibi mi yaşıyorsun yoksa ecnebi kültürüyle harmanlanmış taklidi imana sahip bir insan gibi mi? Sor kendine? Hakiki manada insan olabildin mi? Ya da insan kalabildin mi? Sen düzelmezsen düzelmez kardeşim, ya da ben düzelmezsem düzelmez. Farzet ki lokomotif sensin. Ne hakkın var ki durarak arkandaki onlarca vagonu işlevsiz bırakıyorsun. Kimseden bekleme! Önce sen ol! Dürüst ol, Hakka teslim ol, tevekkül et, abid ol, sacid ol, muttaki (takva sahibi) ol, muhlis ol, muhsin ol. Bu olmalara duanı kat karıştır. Helal ye, helal iç, helal konuş, helal işit, helal bak.  Belki maya sensindir. Belki kaliteli tohum sensindir. Bir tohum binler tohuma gebedir unutma. Elbette kolay değil. Elbette zor zamandayız. Elbette fitne yağmur gibi üzerimize yağmakta. Islanmamak temas etmemek ne mümkün. Gayret etmeden rahmeti bekleme. Senin gayretin kalbi, kavli ve fiili duandır, sakın unutma!

Aynur Erden

Yorumlar