Günde kırk defa fatihayı okurken "ben" değil "biz" di duamız. Dilimizin söylediği kalbimize inemediği içindir ki toplum olma yolunda sınıfta kaldık. Yeni izole yaşantımız da tasdikli imzası oldu adeta. Günlük uğraşılarımızla yastık altı ettiğimiz hastalık ve ölüm korkusu yakın çevreden duyduğumuz vefat haberleriyle gün yüzüne çıktı.
Küreselleşme yolunda toplumsal çöküşümüzün biyolojik yansımasıdır virüs. Şahsa özel değil bütünü kapsayan, bütünü ilgilendiren ve belki de bütüncül bir bakış açısıyla çözüm yolları aranması gereken bir sürecin dönüm noktası.
Bananecilikten veya sananecilikten sıyrılıp, işlediğimiz her bir fiilin yalnızca şahsımızı etkilediği zannından uzaklaşmalı, aldığımız nefese kadar bize ait ne varsa kainattaki bütün varlıklarla etkileşim halinde olduğumuzun idrakine varmalıyız. Bu idrak ile attığımız her bir adımın hatta düşüncelerimize varıncaya kadar bütün fiiliyatımızın programını bütüncül bakarak yapmalıyız.
İster buna kefaret deyin, ister bedel, isterseniz diyet. Her birey bir bedenin azasıymış gibi kendi üzerine düşen görevi yerine getirerek bu diyeti ödeyecek ki yaşanılası bir dünyaya doğru ilk adımlarımızı atmış olalım inşaallah...
Aynur Erden
Kur'an Terapisi
kuranterapisi@gmail.com
