Dünya her ne kadar dün'de kalmaya mahkum olsa da ve yaşadıklarının kaybolmaya yüz tutuyormuş zannına kapılsan da sen, çok boyutlu kameralar duygu ve düşüncenin derinliklerine kadar her bir halini kaydetmekteler. Vakti gelince zuhura gelmek üzere. 

Senin "Ben" dediğin elif gibi farazi bir hat. Ve o farazi hat varlığı baki olana intisap etmezse söner gider. Seni sana bildirir o ve aslında sana Halıkını bildirir. Emanettir, taşıyabilene esmanın sırlı kapılarını aralar. Taşıyamayan ise her ne kadar bu Dünya'da kendini emin bilse de pişmanlığın en derin dehlizlerinde boğulmaya mahkum olacaktır dönülmezler yurdunda.

Zihnini bulandıran, sana seni unutturan bütün elbiselerden soyun. Tevbe ve gözyaşı ile annenden yeni doğmuş gibi masumiyete vasıl olduğun zaman ibrişimden libaslar saracak tenini ve ruhunu. Ne soğuk, ne sıcak, ne elem, ne keder seni bilmeyecek biiznillah... Yeter ki sen, nasıl bir sultanın gemisinde olduğunu bil. Bilmekle başlasa da göz ve kulak şahit olacak, ruhuna işleyecek bütün bilmeklerin ilmek ilmek. Nihai nokta ne kadar bildiğini sansan da bilmediğini idrak etmendedir. O koca ilim okyanusunda zerre'ye denk gelirse ne âlâ.

Dünya'nın bütün hengamelerinden bir elif miktarı duraksa! Dinle kendini, kendinle birlikte bütün âlemi dinle! Âlem özünde senin, özünle o âlemi özümse... Hayatı hisset her bir hassenle, geç kalma sen ona... Unutma o seni bekler daima... Daha vakit varken  geç kalma hayata...